W polskim prawie możliwa jest adopcja dziecka (przysposobienie) zarówno przez rodzinę jak i przez osobę samotną. Kwestię adopcji dzieci regulują następujące akty prawne :
- Kodeks Rodzinny i opiekuńczy z 1964 roku wraz ze wszystkimi ustawowymi, dalszymi zmianami
- Prawo o aktach stanu cywilnego, ustawa z 1986 roku wraz z dalszymi zmianami
- Konkretne zobowiązania międzynarodowe Polski jak na przykład Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
Wymienione akty prawne szczegółowo opisują warunki i zasady przysposobienia, uwzględniając szczególne przypadki jak adopcja ze wskazaniem, adopcja "blankietowa" czy wreszcie przysposobienie pełne i niepełne. Poza tym zawierają opis wymagań stawianych przyszłym rodzicom, które następnie są weryfikowane przez sąd rodzinny oraz pracowników Ośrodka Opiekuńczo - Adopcyjnego.
Kandydaci na rodziców zastępczych powinni uzbroić się w cierpliwość oraz odpowiednie dokumenty potwierdzające ich zdolność do zapewnienia dziecku odpowiednich warunków. Na pierwszym etapie adopcji dziecka należy przygotować odpis aktu małżeńskiego, zaświadczenie o niekaralności, zaświadczenie o braku przeciwwskazań medycznych do podjęcia adopcji, zaświadczenie o stałych dochodach, opinie i rekomendacje od pracodawcy, przyjaciół i sąsiadów. Ostatnie z wymienionych dokumentów to preludium do przeprowadzanego później wywiadu środowiskowego. Zdarza się czasami, że niektóre z Ośrodków Adopcyjnych wymagają również zaświadczenia o niepłodności lub też w wypadku ośrodków katolickich opinii proboszcza z parafii, w której kandydaci na rodziców zamieszkują.